Liña León - Asturias
Novo acceso ferroviario entre a Meseta e Asturias
Novo acceso ferroviario entre a Meseta e Asturias
A construción do novo acceso ferroviario permitirá enlazar León e Asturias mediante unha moderna liña de alta velocidade, pola que circularán tanto trens de viaxeiros como de mercadorías. Este feito confírelle unha gran transcendencia socioeconómica na estruturación territorial de España.
Os traballos para superar a Cordilleira Cantábrica son un gran reto da enxeñaría, no ámbito europeo e mundial, pola diversidade xeolóxica e morfolóxica do macizo montañoso a superar.
Financiamento Europeo
"Un xeito de facer Europa"
Historia
Durante moito tempo, a Cordilleira Cantábrica foi unha fronteira case infranqueable entre a meseta e o norte da península, e historicamente supuxo unha barreira natural para as comunicacións entre o Principado e a meseta castelán-leonesa. Abrir un paso ferroviario desde e cara a Asturias converteuse nun obxectivo prioritario durante a segunda metade do século XIX.
Desde a inauguración do ferrocarril do Porto de Payares, o 15 de agosto de 1884, polos reis Alfonso XII e María Cristina, pasaron máis de 120 anos, pero o trazado segue practicamente igual, con varios aspectos singulares, entre os que destacan a continua sucesión de túneles, o sinuoso do trazado, con algunhas curvas de radio inferior a 300 metros e as fortes ramplas e pendentes.
Compromiso ambiental
Durante todas as obras realízanse accións de protección ambiental tendentes a procurar a maior integración posible do ferrocarril no medio.
Neste sentido, para salvagardar a riqueza natural do territorio que atravesa a Variante de Payares aplicouse a política de protección ambiental que constitúe un dos eixes estratéxicos de Adif Alta Velocidade.
Deseñar e executar un túnel de base de 25 quilómetros de lonxitude supón, de partida, unha clara aposta por minimizar o impacto ambiental que pode provocar unha liña ferroviaria de alta velocidade. O impacto neste caso redúcese á contorna das entradas aos túneles, ao material resultante da escavación e á implantación dos sistemas auxiliares da obra.
As accións máis destacadas neste ámbito ambiental foron as seguintes:
- Control de Residuos.
- Transporte de materiais por cinta transportadora ata o Depósito Controlado de Residuos Inertes (DCRI) para evitar tráfico de camións pesados na zona.
- Protección do Río Huerna segundo parámetros da Confederación Hidrográfica do Norte.
- Tratamentos e protección de sistemas hidrolóxicos: Potabilización de augas, depuración de augas residuais, instalación industrial de tratamentos de augas, tanques de contención de avenidas, recondución e canalización cara ás súas concas.
- Redución emisións contaminantes á atmosfera.
- Rexeneración e mellora ambiental da zona de entrada aos túneles e DCRI.
- Medidas de Integración e Compensación Ambiental segundo a Declaración de Impacto Ambiental: extensión de terra vexetal, hidrosementeira, sementeira.
- Plantación de especies autóctonas: Abeleiras, castiñeiros, carballos, chopos, salgueiros, bidueiros, tileiros, cancereixos, acivros (principal sustento da pita do monte) e cerdeiras (principal sustento para o oso pardo).
- Protección da fauna: Programa de colaboración entre Adif e a Fundación Oso Pardo para o seguimento, control das medidas de conservación e protección do hábitat natural no que se desenvolve o oso pardo ibérico (ursus arctos) na contorna da obra dos referidos Túneles de Paxares.
- Sondaxes xeolóxicas respectuosas con zona de enclaves onde as pitas do monte en celo cantan para atraer ás femias.
