Túnel de alta velocidade Madrid Atocha - Chamartín
Beneficios da actuación
Beneficios da actuación
A conexión ferroviaria en ancho U.I.C. que conectará as estacións de Madrid-Porta de Atocha e Madrid-Chamartín constituirá unha infraestrutura esencial para o desenvolvemento dunha rede estruturada de ancho internacional de España, xa que permitirá a interconexión das liñas de alta velocidade que pasen por Madrid, favorecendo a compatibilidade do tren de alta velocidade.
Financiamento Europeo
"Un xeito de facer Europa"

Chamartín, cabecera de los servicios de AV Madrid-Alicante/Murcia
Ventajas y soluciones
Mayor y mejor conexión
Vertebración territorial
Fluidez en la circulación
Su trazado discurre por debajo de los dos túneles ferroviarios de Cercanías y, a lo largo de su recorrido, pasa también por debajo de ocho líneas de metro.
En su trazado de 7,3 km, cruza el centro de la capital, pasando bajo lugares tan emblemáticos como la calle Serrano, la Puerta de Alcalá o el Jardín Botánico.
Pese a su envergadura, su excavación se completó en tan sólo nueve meses, un periodo inferior al que previsto inicialmente.
La obra se ejecutó casi en su totalidad bajo tierra, con mínimas actuaciones en superficie, por lo que no afectó ni al tráfico ni a los edificios o vecinos de las zonas por las que discurre.
que se trasladó a España desmontada y en barco. Con 125 m de longitud y un dinámetro de 11,5 m, alcanzó avances en la excavación de hasta 57 m diarios.
Nuevas vías construidas entre Atocha y Torrejón de Velasco para separar los tráficos de trenes del sur de los Levante, que ahora comparten vías en su llegada a la capital.
La ejecución ha supuesto un gran esfuerzo técnico por su ubicación, al tratarse de una zona con amplia concentración de infraestructuras y dotaciones. Su construcción incluye diferentes soluciones constructivas, desde pérgolas, a viaductos y túneles artificiales.
En sus 28 km de longitud, el nuevo acceso a Madrid para trenes de alta velocidad sortea la terminal logística de Abroñigal, la M-40, el río Manzanares, la A-4, la línea Madrid-Alicante y hasta la LAV Madrid-Sevilla, entre otras infraestructuras
Características do túnel
A nova conexión ten unha lonxitude de 7,3 km, dos cales 6,8 km foron escavados mediante tuneladora a partir da cabeceira sur da estación de Chamartín, punto no que comezou a perforación. No tramo inicial, no cruzamento da rúa Mateo Inurria, executouse un falso túnel de 110 m de lonxitude, mediante pantallas de madeiros e lousa, ao abeiro do que pasou a perforadora de túneles ao comezo do seu percorrido.
O trazado continúa, en dirección Norte-Sur, ata a praza da República Arxentina, dende onde segue o eixe lonxitudinal das rúas Serrano e Alfonso XII para atravesar despois a zona do Xardín Botánico ata rematar na glorieta do Emperador Carlos V, fronte á antiga marquesiña de Porta de Atocha.
El túnel discurre por debajo de ocho líneas de metro y de los dos túneles en ancho convencional ya existentes entre Chamartín y Atocha (por Recoletos y Sol), a una profundidad media de 45 m. Sólo pasa por encima de una línea de metro, la 9, a la altura de la calle Mateo Inurria.
El túnel se excavó en 9 meses, con un rendimiento diario de unos 25 m/día y avances máximos mensuales de más de 1.100 m, por debajo del tejido urbano del centro de Madrid.
Al tratarse de un túnel urbano, se ha utilizado vía en placa con carril embebido en un elastómero, uno de los mejores sistemas para la absorción de vibraciones y ruidos.
O túnel pasa por debaixo de oito liñas de metro e dos dous túneles en ancho convencional xa existentes entre Chamartín e Atocha (por Recoletos e Sol), a unha profundidade media de 45 m. Só pasa por riba dunha liña de metro, a 9, á altura da rúa Mateo Inurria.
O túnel foi escavado en 9 meses, cun rendemento diario duns 25 m/día e avances máximos mensuais de máis de 1.100 m, por debaixo do tecido urbano do centro de Madrid.
Ao tratarse dun túnel urbano, utilizouse vía en placa con carril embebido nun elastómero, un dos mellores sistemas para a absorción de vibracións e ruídos.
O proxecto inclúe a remodelación da praia de vías da cabeceira sur da estación de Chamartín. Nesta zona montouse a tuneladora e dende aquí comezou a escavación do túnel.
O túnel está provisto de dez saídas de emerxencia, catro centros de transformación, tres pozos de ventilación e cinco pozos de bombeo. As tres saídas de emerxencia correspondentes á rúa Serrano (Praza da Independencia, Hermosilla e Diego de León) comunícanse co exterior a través de aparcadoiros. O resto están situadas en Garganta de los Montes, estación de Atocha, Espalter, República Arxentina, Concha Espina, Alberto Alcocer e Hiedra (estación de Chamartín).
Todas as saídas de emerxencia dispoñen de portas de división en sectores no túnel e vestíbulo de independencia presurizado e conducen ao exterior a través de corredores e escaleiras.
Perforadora de túneles
Para a súa construción, a maior parte desta infraestrutura realízase cunha tuneladora do tipo EPB (Earth Pressure Balance ou Escudo de Presión de Terras) do fabricante alemán Herrenknecht, bautizada co nome de "Gran Vía", cun diámetro de escavación de 11,5 m e diámetro interno de 10,4 m. O peso total da tuneladora é de 2.200 t e ten unha lonxitude de 125,6 m.
A roda de corte é accionada por 18 motores de 350 kW c/u, cunha potencia instalada total de 6.300 kW.
O revestimento lévase a cabo mediante aneis de doelas de formigón armado cun ancho de 1,8 metros e 36 cm de espesor, quedando un diámetro interior libre de 10'40.
Seguridade e protección ambiental
Antes de su ejecución, el proyecto contó con exhaustivos informes previos sobre las condiciones del terreno. Asimismo, se llevaron a cabo tareas de inspección en las edificaciones situadas a ambos lados del corredor por el que discurre el túnel.
De igual modo, se realizaron controles periódicos gracias a la instalación de instrumentación y posterior auscultación del terreno tanto en superficie como en profundidad a lo largo de todo el trazado, tanto en las infraestructuras subterráneas cercanas al túnel como en todas las edificaciones dentro de su zona de influencia .
En cuanto a las instalaciones de protección civil y seguridad, el túnel dispone de pasillos laterales de evacuación, iluminación de emergencia, señalización fotoluminiscente, sistema de ventilación, detección y extinción de incendios en túnel y cuartos técnicos, y sistema lineal de telecomunicaciones (Tetra) para los servicios de emergencia.
Protección medioambiental
Seguridade
Antes da súa execución, o proxecto contou con exhaustivos informes previos sobre as condicións do terreo. Así mesmo, leváronse a cabo tarefas de inspección nas edificacións situadas a ambos os dous lados do corredor que atravesa o túnel.
Do mesmo xeito, realizáronse controis periódicos grazas á instalación de instrumentación e posterior auscultación do terreo tanto en superficie como en profundidade ao longo de todo o trazado, tanto nas infraestruturas subterráneas próximas ao túnel como en todas os edificicacións dentro da súa zona de influencia.
En canto ás instalacións de protección civil e seguridade, o túnel dispón de corredores laterais de evacuación, iluminación de emerxencia, sinalización fotoluminiscente, sistema de ventilación, detección e extinción de incendios en túnel e salas técnicas, e sistema lineal de telecomunicacións (Tetra) para servizos de emerxencia.
Protección ambiental
Desde o punto de vista ambiental, o túnel representa un impacto pequeno. Os aspectos máis destacados son:- Traballo arqueopaleontolóxicos
- Medicións e auscultación. Medicións periódicas de po, ruído e vibracións.
- Protección do arboredo e transplante de árbores, en colaboración con Patrimonio Verde do Concello de Madrid
- Tratamento de residuos con cal e traslado a vertedoiros autorizados.